Esved; Karanlıkla sarılmış bir adam.... Lumina; Işığın içindeki parıltılar kadar saf bir kadın.. Hak etmediği birşeye el uzatmak bütün dinlerin ortak günahıyken.. Cehenneme birinci sınıf bileti olan bir adam bunu umursar mıydı? Umursamadı Esved... Tüm zerreleri adedince istedi kadını...
Bazı insanlar en başından ölmek için doğar... Bazı insanlar en başından öldürmek için doğar... Bazı hayatların kaderidir yaşamdan geçmeden ölüme yürümek... Bazı hayatların kaderidir yanmadan küllerinden doğmak... Bazı...
Varlığı inkâr edilemez olandı, yok sayılamayacak, gözden kaçırılmayacak olandı, Zahir. Adı gibi... Kırıp döktüğünün nefesinde üflendi ona sur borusu, Nefha... İsmi gibi... Kıyametiydi. Başlangıcıydı. Yaşamın bittiği yerdi. Tükenmez sevdalara yazılıydı adı, aşktı, yarendi, huzurun sıcak kollarıydı, Yusuf. Adı gibi...
İçinde yüzdüğün bir deniz olmak isterdim, derinliğince masmavi. Yada yediğin bir meyve, ağzında mayhoş bir tat bırakan ama inan bana Marcus senin aşığın olmak istemezdim. Bu tanrının verip verebileceği en fena ceza.
Göz bebeklerine Füruz yansırken, kadın kan ağlamaya devam etti. Hem acıyla, hem umutla aynı anda kesişti yüreğinden açılan bu yeni yol. Adam uzaktan, ufuk çizgisi kadar uzakta bir yerden ona geliyordu. Yorgundu. Her yanı bereliydi. Sağ kaşından kan akıyordu ve topallıyordu. Ama nefes alıyordu. Yaşıyordu. Ona bakıyordu...
Hem öldürmek isterken, hemde yaşatmak istenir miydi? Yaşadıkları ölüm ve yaşam senfonisine 'AŞK' dahil olursa, ne olurdu? Irmak Özgüler... Annesinin ölümüyle ruhunu tabuta koyup karanlığa iten genç bir kız... Ekin Sipahi... Karanlıktan doğan ve şeytanla dans eden genç bir adam... Deniz Baylan... Aşka inanan, onun yüce...
Hayatın oynadığı son taş beni mat etmeye yetmemişti. Hala ayaktaydım. Bütün hissizliğimle.. Bütün yalnızlığımla... Bütün soğuk kanlılığımla.... Ancak artık sıra bana gelmişti. Her şeyimle değişme zamanıydı.