▪️Romantizm #2 - 23.07.2022 ▪️Romantizm #5 - 4.12.2019 ''Merhamet, bir erkeğe ancak bu kadar yakışabilirdi.'' ©Tüm hakları saklıdır. ⚫ Bu hikaye yaşadığı her gününe şükretmesini bilen, varlığı ve yokluğu gören, adaletli, dirayetli ve hayatın ondan aldıklarına rağmen yaşama duygusuna tutunan bir adamın hikayesi... B...
Bir şehir. Adı; Gazze. Kızıl bir çöl, çamurlara bulanmış bir akdeniz, ambargo ile kuşatılmış büyük bir hapishane. Bir doktor: Farah. Türkiye'de okuyup şehrine geri dönerek, ömrünü halkının yaralarını sarmaya adayan bir kız.. Bir direnişçi: Muhammed Mirza. Güçlü, öfkeli, sert ve aşılmaz. Elinde silahı ve kalbinde islam...
Ben kendisini kendine saklayan bir kadınım. Yerin üstünden göğe, göğün üstünden yere bakarım. Kah saçlarımı savurur ruhumu özgür kılarım, kah saçlarımı saçlarıma düğüm yaparak ruhuma bir çentik atarım. Ben kendisini kendisinden saklayan bir kadınım. Eksisi bir artı, artısı milyon tane eksiye denk düşen yarımdan tamım...
"Ne istiyorsun?" sorusu bir fısıltıdan ibaret döküldü dudaklarımdan. "Bu geceyi bana vermeni istiyorum," dedi pürüzlü bir sesle. "Uyuyamadığım tüm gecelere inat, ruhumu iyileştirmeni istiyorum."
Beş yaşındaki bir çocuğa iç organlarımız nelerdir diye sorsanız vereceği ilk cevap hiç şüphesiz kalp olur. Böyle öğretilir çünkü biz insanlara, karnımızın hemen üzerinde, kaburgalardan oluşan bir kafesin içerisinde dört odacıklı bir organ olduğu söylenir. Ben buna inanmıyorum. Biliyorum ki, bazı kaburgalar kalp taşıma...
Benim gönlüme 40 kilit mi vurdular? 40 kilit vurup 40 anahtarı da 40 ayrı yere mi sakladılar? Bir bilmeceyi yahut bir tekerlemeyi dinler gibi değil de, bir hakikati dinler gibi ciddiyetle dinle beni. Not: "Âdem" adlı kitabımdaki Ali karakterinin hikâyesidir.
"Neden mi? Çünkü senden kaçtıkça hakikate yaklaşıyorum. Ama hep engel olmaya çalışıyorsun. Yolumun üstünden çekil artık..."
Bu kitap ben tarafından yarım bırakılan hayatların avucuna bırakılan bağışlanma isteğidir.. Yazmayı unutan adamın âhı, kendini milyon defa anlatmaya çalışan kadının duyulmayacak olan sesine armağandır. "Sana kaybettirecektim, sana kaybettim."
Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir...
