"Atlantis'm ağlama...bak-önündeki sarışının elini alıp kendi gözyaşlarının oluşturduğu yolda aşağı yukarı gezdirdi- ben de ağlıyorum. Yapma böyle...kalbimi yakıyorsun. Cevap vermeyecek misin? Artık bana gülmeyecek misin tatlı tatlı?" "Seni uyarmıştım ben. Beni dinlemeyerek seçimini-ellerini kurtarmıştı-yapmış oldun s...
"Ben de..." diye devam ettirdi yaşattığı yıkımı. "Ben de çok çektim ama senden." ve bu son kelimeleriydi onu kelimeleriyle öldürmeden önce... Asıl konu onun nasıl döndüğüydü, nasıl dirildiğiydi. Kime veya neye değil, nasıl?
Sensedim sadece. Ne bu öfke? Ne yaptım da kurak topraklara döndürdün beni? Kimsenin duyduğu yok bari sen duy beni... ~€√∆
"Suçum sen isen sıkıntı yok" diyordu sevinçle. "Suçum bu kadar güzel iken cezamı düşünmek koca bir haksızlık olacaktır." Suçunun güzelliğine o kadar kapılmıştı ki cezasının çirkinliğini göremiyordu.
Hellüü! Bu yazdığım bir hikaye değil. Her bölüm farklı aklıma ve kalbime ne geliyorsa onu yazıcağım öylesine bir şey. Ben, keyfim ve kahyası böyle istedik ve yaptık:)
Müdür yardımcısı olan ve fizik öğretmenliği yapan annesinin isteği doğrultusunda onun odasına giden Yongbok bazı beklenmedik durumlar dolayısıyla biraz geçe kalır. Geçe kalması sırasında annesinin öğrencisi ve aynı zamanda kıdemlisi olan Hyunjin'le karşılaşır. Hyunjin yapmış olduğu projeyi hocasını kaçırdığı için Yong...
