Hava soğuktu. Eylül ayı gibi değildi. Rüzgar esiyordu ama yinede güzel di hava. Arada saçlarım yüzüme doğru geliyordu ve gerçekten çok zorluk çekıyordum simidimi yemekte. "Biliyormusun, bazen bir insanı deniz gibi seversin. Her huyu güzeldir, denizin, gökyüzünün mavisi gibi. Mavi çok güzel bir renktir; her tonu güzel...
Babası kaybolmuş umutsuz bir kız..Kız arkadaşını boğmuş sessiz bir genç..Aynı evde yaşayan iki yabancı..İnsanların vücutlarını sömüren bedensizler..Herşey tesadüften ibaret mi? Hiç sanmıyorum..
Bir Ediz Çağıran hayranı olarak Twitter'da açılan "#EdizCağıran" tagına yazdıklarımı buraya da yazmak istedim. Umarım sizde beğenirsiniz..
İçine kapanık bi kız 20 yaşına kadar sevgiyi tatmamış bir mafya tarafından sevilen bu kız mafyayla başa çıkabilecek mi ?
Küçük yaşta anne babası sandığı insanların ölümüyle yapayalnız kalıp hayatın gerçek yüzünü 15 yaşında gören bir kızın gerçek bildikleri yalansa ne olur? Yoluna aşk, ihanet, sevgi ve töre çıkarsa dayanabilir mi genç kız? Mutluluk onun için hep sonbahar mıdır? Ardından hep kış mı gelir?
