Anlamını yitirmişti alfabedeki tüm harfler şimdi. Yalnızca ikimiz vardık bu karanlık yerde. Korkuyordum, bu doğru. Titrediğim de bir gerçekti. "Sana dokunanın elini kırarım demiştim değil mi? " dedi buz gibi soğuk kelimleriyle. Elini masaya koyduğun da, silahını ters çevirip çatık kaşlarının örttüğü keskin kahvelerini...
Gözlerim şaşkınlıkla aralanmıştı. Gördüğüm bu oda benim için inanılmazdı. Hatta inanılmazdan daha öteydi. Bakışlarım odayı tavaf ederken yanımda ki yüze kısa bir bakış attım. "Bu oda..." konuşacak halim yoktu. Allahım bu bir kabus olmalıydı. "Bu oda ben dolu. " dedim zorlanarak. Duvarlar da yapıştırılmış resim parçal...
"Ecrin! ben ya ben herkesin korktuğu mafya adamı Asil Karaman. Namı diğer Azrail KİMSEYE YENİK DÜŞMEYEN HERKESE KAFA TUTAN BEN BIR TEK SANA YENIK DÜŞTÜM. Hayatımda ilk defa tek bir şeyden birinden korkuyorum. Başına bir şey gelmesinden her zaman korktuğum kadınımsın. Yıllarca köpek oldum len ben senin için. Bensiz dış...