Yıllar önce, yetimhanenin buz kesmiş duvarlarına yaslanıp, bir dilek dilemişti hepsi... "Asla ayrılmamak..." O zaman çocuktu kalpleri... Şimdi acılarla dolu bir hazine... Artık tek istedikleri şey... 'Bu acının geçmesi...' ... Gözde'm. ♥
Ben Karlos. Ben , Yaren. Ben, gözü pek balıkçıl. O, gözlerinden ateş çıkan feniks. Ben; benliğimi ararken kaybedenim. Ben, yarenime, nefesime kavuşamadan ayrılık hasreti çeken tek nefeslik kelebeğe imrenenim. Ben, benden öte sevdim nefesimi; o, nefesinden öte sevdi beni. Ah Feniks, Ah Zümrüdüanka; bilmezdin yare kavuş...
Herzaman söylenen o klişe bir kez gerçek olmuş olsa, hiçbirşey için geç kalınmamış olsa nede güzel olur değil mi? Geçmiş, aslında hiç geçmiyor. Hersabah uyandığımda kulaklarımda yankılanıyor o güzel sözler... "-Biz bu hayatta ne gibiyiz onunla biliyor musun beyim? İki yaralı gibiyiz, hani savaş filmlerinde olur ya yar...
“O benim kanayan yaramdı… Kalbimdeki yaraya tuz olsa bile, onun adı ‘aşk’tı…” Karlos & Yaren Gözde'm... ♥
Aşka uçarsan kanatların yanar... "Ben yanacağımı bile bile sevdim seni, sonunun olmayacağını bile bile... Kokmadan sevdim. Pişman olmadan... Şimdi sorsalar bana, yine hiç tereddüt etmeden seni severdim" Birbirleriyle amansız bir mücadeleye giren iki çete, kirli bir intikam oyunu için maşa olmak zorunda kala...