Yalanlar, sırlar ve ihanetler vardı geçmişimde. Peki ben bunlardan nasıl bir haberdim? Öğrenmem gereken, belki de gerekmeyen onca şey yaşandı. Yaşananlar bir sis perdesi gibi üzerimi örterken, her zaman yaptığım gibi kalemimi aldım ve etrafıma kimsenin aşamayacağı bir çizgi çektim. Çizdiğim sınırların arasından sızmay...
DORUK ILGAZ. Tek bir cümlesiyle özgürlüğümü elimden alan adam... Onun aksine ben rengarenktim. Onun aksine karanlıktan korkardım ve sürekli ağlardım. Yaptığım herşey onun tam zıttı idi. Tabiri caizse o ŞEYTAN ben MELEK'tim. Peki ya Doruk kimdi? Gökten ruhuma damlayan bir kan mı? Yoksa kana susayan bedenimi kurutacak...
Bana göre her aile bir ağaçtı, yapraklarsa aile üyeleri. Ben kendi ağacımın kuruyan yaprağıydım. Yalnız, hastalıklı, çaresiz... Ener Demir, o da benim gibi kuruyan bir yaprak...
-Askıda- Utançla başımı eğdim. Burada yüzlerce kişinin içinde ne diyebilirdim ki? Bana döndü yeniden ışıl ışıl parlayan gözleriyle, "Peki sizce bu kız beni seviyor mu?" karşımızdaki topluluğa dönüp yeniden bağırarak konuştu. "Bunu ondan öğrenmeye ne dersiniz?" herkes 'Evet!' diye çığlıklar atmaya başladı. Ne diyeceğim...
Herkese merhaba! Ben Shiroi, Ben de Yuurei! Şuan ikimizin ortak çizim kitabına bakmaktasınız!! Umarım çizimlerimiz hoşunuza gider... İyi bakmalar! Shiroi: Yuurei-chan... "İyi bakmalar" derken neyi kastettin acaba..? Yuurei: ?•? bilmiyorum.. Shiroi *Yuurei'nin kafasından aşağı bastırır*: Evet evet. İyi okumalar!
