Zamandaki kilitli bir noktada, adı sanı olmayan bir ülke... Sadece iki kişinin kurduğu bir vatan, sadece onların bildiği bir dil. Sevdanın vatanı, ruh eşliğinin dili. Hilal ve Leon...
1923 yılında imzalanan Lozan antlaşması yüzünden Selanik'ten göç etmek zorunda kalan Hilal ve Üsteğmenliğe yeni atanan Leon'un şans eseri karşılaşması sonucunda gelişen olaylar ikisini de birbirine bağlar. Basit bir tren yolculuğu sonrasında Leon'a Yunanistan'a dönmesi için son bir şans verilir. Leon bu şansı yanındak...
Hilal o sabaha babasının ve annesinin yolunu gözleyerek uyanmıştı, evinden ve memleketinden koparılıp, hiç bilmediği bir şehre esir düşeceğini nereden bilebilirdi? Leon'un bugüne dek tek gayesi babasını gururlandırmak, onun gözüne girmekti. Fakat Atina'ya savaş esiri olarak gelen bir kıza neden bu denli ilgi duyar ol...
Hilal in yunan karargahında Casus bir Asker olması sizce nasıl olurdu? Leon un onun ezeli düşmanı olması İlgi çekici olmaz mıydı? Hileon ile yeniden tanışmaya ne dersiniz? Buyrun bekleriz Efenim
Yolları kesişen iki gencin, onları aydınlatan Kuzey Yıldızı'nın gösterdiği o yolda beraber devam etmelerinin hikayesidir. Hikayedeki isimler ve olayların gerçek kişilerle bağlantısı yoktur.
"...Başımı kaldırıp göğe baktığımda orada bizi görüyorum Leon, seni ve beni. Ancak parlayan ay ışığının altında tatlı bir hülyalar alemine yolculuk edebiliyor ve bundan gün içerisinde zararlı çıksam da, bilhassa gecenin ayazında ziyadesiyle keyif alıyorum..."
Önünde kalın çizgilerle çekilmiş yolun dışına çıkıp gerçek hayata temas etmek insana nasıl bir güç getirir? Bu güçle kalbinizin kendisiyle bile mücadele edebilir misiniz? Hayrankurgu görünümünde aslında herkesin bir yaş döneminde yaşadığı "ben bu hayatla ne yapıyorum" karmaşasına bir bakış ...