soğuk ve boğucu bir dumanın içinde hapsoldum ciğerin paramparça olmuş duman ağzımdan bilinçsizce çıkıyor. gözlerimi kısarak dumana bakıyorum ama hiçbiri dertlerimi alıp götürmüyor. sakladığım hisler kül tablasında birikiyor büyüyor ve son olarak buna bir yudum vodka eşlik ediyor. hayatımı tekrar kazanmak için dövüşme...
Sanki kelimelerim kalemimim ucuna takılı kalmış gibiydi. Aslında düşündüm de tek takılı kalan o değildi. Ben kendi hayatımda takılı kalmıştım. Sanki aylardır biriktirdiğim gözyaşlarım çıkmak için yalvarıyordu. Sonunda gözyaşlarım pes edercesine gözlerimden boşaldığında saatin varlığından bihaberdim. Aslında ben buydum...