"Ben sana güvendim." dedi ardından zihnimdeki o ses. Ve ben o anda ona yüzlerce yüz verdim. Yüzlerce beden, yüzlerce bakış, yüzlerce duruş ve yüzlerce dokunuş. "Bak, Geçmiş..." dediğinde de titrediğimi hissettim. Bana kimse Geçmiş demezdi, kimse benim Geçmiş olduğumu, geçmişe ait olduğumu bilmezdi. "Ben senin gelece...
"Sen," dedim yeniden başka bir konuya geçerek. "Ben bir silahsam sen o silahtan çıkan kurşunsun." Ardından dudaklarını saçlarımın arasında hissettim. Öpmüyordu ama her an öpmeye hazır gibi orada duruyordu, hissediyordum. "Sen, Nefes." dedi benim gibi. "Ben yeniden cehennem olmuşsam, senin ateşin yüzünden." *11...
Kont, Beria'ya bir mektup bırakmıştı ve bu sadece bir cümleden ibaretti. "Çalınan kuşlar bizimdir, sokaklara dökülün."