O zamanlar aklım ermezdi. Benim bildiğim, oyun dediğimiz şey, kardeş ya da arkadaş ile oynanırdı. Biz kardeşimle salonda oynarken, annem de arkadaşı ile oyun oynamak için yatak odasına doğru giderken, bana bakıp göz kırpar, "bizim oyunumuz gizli" derdi; ve kapıyı arkadan kapatırdı.
Dört gözle beklediğim minicik kızımı elime verdiler eğilip kulağına usulca fısıldadım; Bejan.. Adı gibi dertsiz olsun istedim. Halbuki doğar doğmaz öyle bir yük bıraktım ki o minicik bedenine babalığımdan utandım!Baba olmak bunu mu gerektirirdi? Ben kundaktaki bebeğimi can dostuma, ağama feda ettim..! Mirza RONAH Do...
