ÖLÜMÜN RENGİ
Kurşun sesleri taş duvarlarda yankılanıyor, adeta ölümü anıyorlardı.... Tek tek yığılan bedenler , cenaze evine dönüşmüş konak.... Deli gibi atan yürekler hissediyordu ayrılığı bir nefes kadar yakındı onlara.... Kaderin yazdığı hikaye değildi bu , İnsan oğlunun çizdiği tabloydu... "Afran dayan !" Göz yaşları kaybetme...