"Dinle şimdi." dedi. Sesi sanki bir şeyleri incitmekten korkar gibi çıkıyordu. Şaşkınca etrafıma bakındığımda dudakları yavaşça yukarı doğru kıvrılırken elmacık kemikleri belirginleşti. Öyle güzel gülüyordu ki... Gülüşü kapkaranlık kumsalı aydınlatıyordu sanki. "Duyuyor musun?" dedi beni kendime getirmek için. "Neyi...
Hayatta kendimizi bir şeylere bağlamaz mıydık? Belki kendimizi kandırırdık saçma şeylerle ama yinede umut ederek gökyüzüne salardık balonlarımızı... Belki benimde tek derdim buydu. "Seviyor" çıkarsa falımda sevecekti sahiden. Belkide öyle biri yoktu. Hiç olmayacaktı da. Ama o gün... 25 Haziran...🌼
Kafamın içindeki uğultuları durduramıyordum. Onu düşünemezdim bile. Bu yanlıştı. Biz yanlıştık. Ne kadar kendimi ondan uzaklaştırmaya çalışsamda bir şekilde karşıma çıkıyor, beni kendine çekiyordu. "Kızıl şeytan." dediğinde tenimdeki bütün tüylerin diken diken olduğunu hissettim. Arkama dönüp gözlerinin içine bakaca...
