"Benim ol." O tek cümle yıllardır yazılan şiirlerin, şarkıların anlatmak istediği şey değil miydi? Genç kız kafasını kaldırdı. Kaybolduğu, ama en çok kendini bulduğu mavili yeşilli gözlere baktı. Ellerini sevdiği adamın yüzüne götürdü. Yeni çıkan sakallar avucunu gıdıkladı. Dudakları buluştuğunda bir daha geri dönüşü...
Hani peri masalları vardır, prens gelir pammıktan olma kraldan doğma kızımızı öper ve peri tozu kokan hikaye kitaplarının gücüyle prenses gözlerini açar. Ne hikmettir ki yıllarca uyuyan güzelimizin gözlerinde çapak yoktur ve boğazına elma kaçan pammık prensesimiz onca saat oksijensiz kalmasına rağmen hacı yatmaz gibi...
Racon denilen kutsal görev listesinde bize dair ufak bir kaç not vardır. Her kesimin, her semtin kendine has kuralları, kendine has sınırları vardır. Bizimki ise en keskini...
Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim...
"Ne söylesem tarifin eksik kalıyor.Oysa; kalbi acıtan her ne varsa Sen hepsinden birazsın işte..."-Muhsin Ünlü
