"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise...
Annesiz...Babsız...kardeş veya akrabasız...yurdta kalan genç bir kız... Nekadar üzgün ve kaderi ile başbaşa bırakılmış olsada.Kendi ayaklarının üstünde olmyı öğreniyor... Amma hayatı baya çok badireler atlatıyor...yinede bu kız mutlu olmayı başarıyor..............
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
Hayatındaki değerli insanları kaybetmiş , kalbi kırgınlıklarla dolu Yağmur.. Bakalım Suratsızın evinde neler olacak?Yoksa yeni sırlar mı ortaya çıkacak?
hayatin basinda.... kimsesiz bir genc.... hayatin zorluklari üzerinde bir çıg gibi. tek destekcisi var. ve başinda onlarca imkansizlik. bu serüvende aciya gülmek var. sabirla ayağa kalkmak! Her zorlukta imkansizina sarilmak. sessiz çığlıklar... gizlenen gamzeler. ve o gamzelerde uyuyan imkansiz !