Her zaman ki gibi saat sabah beşe doğru kahvemi yapıp balkonda ki mavi sandalyeme oturuyorum. Elimde ki kahvemi dışarda ki dondurucu soğuğa meydan okurcasına sıkıca tutup bir süre sessizliği dinliyorum. Belki size garip geliyordur. Sabahın beşin de elinde kahvesiyle bu kız ne yapıyor diyorsunuzdur. Haklısınız da aslı...
"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise...