Birbirinden farklı iki hayat birleşti.Aşkla dolu yıllar geçti.O yılların ağaçları yeşerdi ilk meyvesini verdi. İsmini ALEL koydu iki aşık.İsimlerinden yeni bir isim koydular ilk bebeklerine... Ardından ağaç bir meyve daha verdi.PUS koydu ismini kadın. "Aşkımızın kalbimin camında bıraktığı Pus..." dedi adam.
Her kelimeyi bir cisim karşılar. Peki ya kusursuzluğu? Tabiki Aiden Butler. Tanrıları kıskandıran bu adam kanın cazibesine kapılmış bir şeytandı, sapkındı. Şehrindeki tüm "EN" leri tek tek yok eden genç adamın hesaba katmadığı birşey vardı. Ezberini bozan ve onun EN derinlerine inen Eva Price... Masumiyeti ile herkesi...
Bir evliliği ayakta tutan yegâne güç; adamın sevdası, kadının bu sevdaya sarılışıdır. Mutluluğun formülü birbirine sevmekte saklıdır. Bu formülü bozacak günler Eroğlu konağının kapısını çalıp içeri buyur edilir. Bebek hasretinin tutulduğu konakta KUMA rüzgârı eserken kaosa doğru sürükleyen fırtınaya iki kadın, bir ada...
BERDEL -Düşünsene Mizgin seni Şanlıurfa kadar sevdiğimi; Çıldırırsın!- Duyduklarından sonra genç kadının dudaklarından dökülenler sonları olmuş gibiydi. -Ez qurbanete bıvım Şanlıurfa- (Kurban olurum sana Şanlıurfa!)
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
