" Aynisa beni dinlemek zorundasın!" Sakinleşmek ister gibi gözlerimi açıp kapadım. Sinir bütün hücrelerime yayılıyordu ve ben bunun olmasını istemiyordum. Kirpiklerimi yavaşça açarak çaresizce yüzüme bakan adama içimde ki son feryadımı sunarcasına bağırdım. " Neyi dinleyeceğim? Söyleyeceğin hangi şey senin nişanlı o...
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...