"Adinin tekisin!" Hırsla yumruk yaptığım elimi göğsüne vurdum. Canını acıtamayacağımı bilsem de ona vurmak istiyordum. Elimi havaya kaldırarak bir kez daha göğsüne indirdim. Orada öylece ona vururken beni engellemek için hiçbir şey yapmadı. "Seni affetmeyeceğim!" diye bağırdım acı dolu bir sesle. Yaşadığım ızdırap kor...
♥ Gözleri miydi insanın kaderini belirleyen? Kapkaranlık gözlerinden sebep miydi bu acı dolu hayat? Gece gözlerine okyanuslar kuran bir kadın mı aydınlatacaktı dünyasını? Ondan sonra mı kurtulacaktı ömrünün karasından? Sevdiği kadından uzak, sevilmeyi hiç bilmemiş dilsiz bir yürek, Sevdiğini kabul edememiş, okyanus...
Yaşanan acıları, tek tek satırlara döken kaybolan bir ruhun kaleminden alınan bir parçadır bu hikaye. Aman dikkat edin, kendisi şuan çok uzaklarda... Bana giderken bıraktığı mektubun içindeki vasiyeti yerine getirmekle yükümlüyüm ben... Bu hikaye, bana vasiyeti bırakan kişiye, nNevah'a ve nNevah'ın kaybeden dostlar...
'İki yarım, ancak bir araya gelirse bir bütün oluşturabilir.' Siyah veya beyaz değil, tonları farklı olsa da iki mavinin hikayesiydi bu. Aşık olmayı tüm benliğiyle isteyen bir kadının hikayesi...Benim hikayem. Onunla tanışana kadar mucizelere inanmazdım, peki ya siz mucizelere inanır mısınız?
"Biz her zaman farklıydık. Normal diye bir kavram bizim hayatımızda hiç var olmamıştı. Zıttık, birbirimizle uyuşmuyorduk. O siyahsa ben beyazdım. O karanlıksa ben aydınlıktım. O soğuk bir kış rüzgârıysa ben ılık bir yaz esintisiydim. Biz Ateş ve Su'yduk. Evrende bilinen en büyük zıtlıktık. Belki birlikte olmamız bile...
Karnınızdaki bebeği sizden almak isteseler ne yapardınız? Mutsuzluktan ölen bir kadının kızı olsanız, mutluluğa inanır mıydınız? Hüma; evlenme fikrine karşı, ancak anne olma isteğiyle yanıp tutuşan genç bir kadındır. Tek çaresi sperm bankasına başvurarak hamile kalmaktır. Ne var ki aniden ortaya çıkan biyolojik baba b...
Zeynep, babasını kaybettikten sonra annesini de kaybedince yetimhane günleri başlamıştı. Evlatlık gittiği ailede başına gelen olaylar onu bir kaçışa sürükledi. Her şeyden, belki de geçmişinden, belki de insanlardan kaçıyordu... Kılık değiştirip erkek olmuştu. İncecik, pamuk gibi yumuşak sesini bir erkek gibi kalınlaşt...
Benliğini bürüyen nefret, damarlarında akan kana karışırken, ölüm çığlıklarını andıran hüzünlü bir senfoniye uyum sağlayan, gözleri buğulu genç bir kadın... Ruhunun tuvalleri, göz yaşlarıyla defalarca yıkanmasına rağmen, halâ bir kar tanesini aratmayacak kadar bembeyaz. Onunla birlikte, bu uğursuz senfoniye ayak uydu...
Yaşadıkları enkaz gibi üzerine çökmüştü kızın. "Biliyor musunuz, ben bugün ilk defa içki içtim. Ama insanların neden içki içtiğini de çok net anladım. Sarhoş olunca daha cesur oluyorsun ve daha az düşünüyorsun. Bir de daha az acıyor." İnsan hayata kaç sıfır yenik başlayabilir ki? Ailesi bile ona gülmemiş iken, şans na...