Beni sevdiğime ve sevildiğime ikna eden Can'a baktım. "Seni hep sevdim," dedi. "Seni kendimi kaybedecek kadar çok sevdim." Gülümsedim. Bu sevilmeyen bir kadının buruk gülümsemesiydi. Bir kabullenişti. "Seni kendimi bulacak kadar sevdim," dedim. "Sen kendini kaybettin ben ise kendimi buldum. Ve biz bir doğruda buluşam...
Şubat ayının soğuk bir sabahında, rüyayla gerçek arasında kalan Simay, hayatını baştan aşağı değiştireceği o kapıya doğru ilerlerken henüz hiçbir şey bilmiyordu. O sabah ihanete uğramış olduğunu görünce eski hayatına görünmez bir çizgi çizerek, asla dönüşü olmayan acılar denizine doğru yelken açacaktır. Bu ihane...