Belki de bitmişti herşey ya da yıkılmıştı o duvarlar ama altında ben ezilmiştim.Ölmüştüm yeniden ve yeniden ölüyordum.Yaşarken ölmek adlı tabirle baş başa kalmıştım.Bana biri elini uzattı yaşama dair ama bana yardım eden kişi zaten ölmüş, peki ben yaşayabilecek miyim? Bu mu acıtmıştı canımı "terkedilmek".Uhm çok klişe...
NOT: Merhaba arkadaşlar wattpad de ilk hikayem. -Yaşamınızda ne gibi aksilikler olucağını önceden bilemezsiniz. Hayat bir sınav gibidir karşınıza sürekli zorluklar çıkarır. Fakat bu zorluklarla savaşmayı öğrenmeli ve üstesinden gelmelisiniz. Doğuştan Şanssız dedikleri şeylerde vardır ama bilmezler ki aslında o şanssız...
Her güzel şeyin birde yansıması vardır etrafındakileri aydınlatan, güzelliğiyle göz kamaştıran. Ama herkes güneşin yansıması olamaz değil mi?
