"Gaat er ooit een einde aankomen?" "Zou ik ze kunnen vinden?" "Maar wat zouden ze doen als ik hun vond?" "Zouden ze vrolijk en opgelucht zijn?" "Of zouden ze me niet willen?" Allemaal vragen spoken door m'n hoofd. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik was verdwaald in m'n brein met al die vragen.. Gaat het ooit nog...
Haar ogen glinsteren. Niet van blijdschap en vreugde. Maar, van verdriet en pijn. Even omvat mijn hand, lieflijk haar zachte wang. Mijn hoofd komt dichterbij, en ik laat mijn hoofd tegen de hare aan rusten. 'Je kan het. Jij bent sterk. Jij bent míjn vechter.' 'Ik kan het. Ik ben sterk. Ik ben jouw vechter.' Herhaalt...