Ağlamamak için tek kelime bile etmeden, Yalçın'ın indirdiği camdan, dışarıyı izlemeye başladım. Ağzımı açsam, hıçkıra hıçkıra ağlayacağımı bildiğim için susmayı tercih etmiştim. Onlar kendi aralarında, bağırıp çağırıyorlardı ama benim kulağım hiçbirşeyi duymuyor, gözlerim hiçbirşeyi görmüyordu. Dünya dönüyordu ama dü...
Bir kere daha yaşasaydım ne olurdu diye düşünerek öldüm! Hiç arkadaşım olmadan, hiç kahkaha atmadan ve hiç sevildiğimden emin olamadan... Ne tanrı, ne melekler ne ailem ne de bir dostum, hayır! -Bana kimse yardım etmedi. Hiç günah işlemeden ölmüşken, artık günahlarla dolu yeni bir dünyada yaşıyorum. *Tamamen şanssızlı...