Sıradan bir blog kullanmıyordum. Tüm okulu avucumun içinde tutacak bir blogdu benimkisi. İstediğim kişiye istediğim rütbeyi verip kendisine saygınlık bahşedebildiğim gibi, istediğim kişiyi yerden yere vurabilir, insanların gözünde küçük düşürebilirdim. Bunu mümkün kılan, blog sahibinin gizli olmasıydı.
Bir saat, onbeş dakika, on saniye. Son sayfa. Aradığım tek şey bir günlüğün lanet son sayfasıydı ama -yine lanet- son sayfa hiçbir yerde yoktu. Günlüğün kime ait olduğunu bilmiyordum. Kimin yaşadıklarını anlattığını tabiki merak ediyordum ama ondan önce kafama takılan bu günlüğün benim kitaplığıma nasıl geldiğiy...
Benliğini bürüyen nefret, damarlarında akan kana karışırken, ölüm çığlıklarını andıran hüzünlü bir senfoniye uyum sağlayan, gözleri buğulu genç bir kadın... Ruhunun tuvalleri, göz yaşlarıyla defalarca yıkanmasına rağmen, halâ bir kar tanesini aratmayacak kadar bembeyaz. Onunla birlikte, bu uğursuz senfoniye ayak uydu...
Yalnızca seçkin kişilerin alındığı bir okul. Elementlere hükmedebilenler. Burada gelişen arkadaşlıklar ve daha fazlası. Clara'nın gizemli okuluna adım atın! Fantastik aşk sevenleri buraya alalım.
