Olağan Üstündeydim tam olarak böyle buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyorum kim olduğumu neye benzediğimi bilmiyorum kendimi hiç görmedim şimdilik etrafa bakınıyorum ve etrafta gördüğüm şeylerin ne olduğunu anlamaya çalışıyorum yüz binlerce yıldır sesler duyuyordum şimdiyse birden bire bu orman her şey durdu zaman durdu...
Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecekt...
Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumi...
Onun olmak ateşten bir gömleği giymek gibiydi. Ve ben bu gömleğin düğmelerini sıkıca kapatmış, iyice bedenimin etrafına sarmıştım. Evet yanıyordum, hatta kül oluyordum, her geçen saniye ölüyor, öpücükleriyle tekrar diriliyordum. Ama hiçbir şey ateşten gömleği giymek kadar güzel olamazdı. Ve biliyordum ki, bu ateşten g...