Karanlık, herşeyi fısıldar ruhuna insanın. Acıları hatırlatır, hataları yüze vurur, bazense kırgınlıkları yaşatır içinde. Korkar ve kaçmak istersin. İçinden atmak hiç duymamak istersin o fısıltıları. Çünkü insanın canını yakar. Ama insan öyle bir varlıktır ki. Bir şey bağlandığın da, vazgeçemez. İşte karanlığın fısı...
"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...
Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yü...