Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
Yine aynı sesdi duyduğum. Senelerdir peşimi bırakmayan o ses. Hergün aynı saatte beynimin içindeydi. Bul diyordu. Bul beni Belda. ****** Tanıtım ilk bölümde bulunmaktadır.
Küçüktüm belkide omzumdaki yükler beni aşağıya çekiyordu.Hayatım çok güzeldi taa ki o yağmura kadar.Gök gürültüsüyle başlayan yalnızlık,yağmurla süzülen göz yaşlarım.Hiç olmaz dediğim şeyler oldu , hiç gitmez dediğim kişiler gitti. Evet,ben o yağmurla birlikle annemi kaybettim ağlamaktan gözyaşlarım yağmura karış...
Hayat başlangıçta kimsesizliği söyler. Hayat sonda herkes varken ölmeyi yeğler. Ve sonra mutluluk ararız yorulunca huzurluluk yeter. Ölmek kolaydı bize,yaşamak bilinçsizlik. O yaşamayı seçti en zoruydu, o yaşamayı seçti en imkansızıydı. O hayata döndü en acımasızıydı. O hayata döndürüldü unuttu.
Max yaşayan en zeki insanlardan biri olmasına karşın hayattan zevk alamıyordu. Bu yüzden bir çıkış yolu arayışına girdi. Sonunda bir tane bulduğundaysa ...