/Kitap Oldu!/ Yalım, Çiçek ve annesi gidince kendini tekrardan koltuğa attı. Bir ara cebine tıktığı telefonunu çıkararak bakmadığı WhatsApp mesajlarına girdi. Başında bela varken telefonunu son bir kaç gündür ilk defa eline alıyordu. Kimden ; Yeliz "Allah seni kahretmesin! Erkek yokluğunda mı bana geliyordun!" Kimde...
Renksiz Hayallerin Hikayesi... Geçmişinde çok acı çekmiş ve adının anlamını yitirmiş bir kız... Elvan. En az kız kadar karanlık bir genç adam... Kaner. İki yalnızın hayatları hiç olmak istemedikleri bir yerde kesişir ve birbirlerinden başka sığınacakları yer yoktur. Hayallerinin rengini yitirmiş iki insanın hikayes...
Ben geceysem sen günüme doğan güneşsin... Simsiyah gökyüzümde parlayan yıldız, dondurucu kışımda içimi ısıtan yaz, karanlığımı aydınlatan saf ışıksın... Sen beni iyi yapan her şeyin ta kendisisin!
Yıllar sonra bir gün kendinizdeki deişik güçleri farkedrrseniz yanında deişik arkadaşlarda eklenirse bir çok kişi pesizde ise bide bunların arasına aşk ve sevgi girerse... Hikayeniz ya peri masalı gibi güzel biter yada yıllardır bekleyen kötülüğün sonu gibi
"Hatırlamak düşmandır; ruhu yorar, beyni yorar, kalbi yorar..." Aşıktım Hatırlamıyorum, bizi uyuşturan, şaşırtan, rahatlatan, ağlatan, güldüren, kısacası bizi biz yapan tüm yönlerimize sesleniyor. Yitip gitmeye yüz tutmuş o "çok sevgili" yaşanmışlıkların içine yolculuğa çıkartıyor. "Yürekte demlenmiş", damıtılmış keli...
Bir pazar sabahıydı. Daha dogrusu en sevdigin sabahti. Pazar sabahlari huzur verirdi bana ama bir yandan endişelendirir sinir ederdi. Cunku ertesi gun malesef ki okul vardi. Okuldan nefret etmiyorum aslinda. Seviyorum. Ama okudugum okuldaki herkesin psikolojik sorunlari oldugunu dusunuyorum ne yazik ki.. Herkesin soru...
Herkesin bir derdi vardır. Bazıları geçer, bazıları geçmez. Bazıları anlatılır bazıları da anlatılmaz. Bazen de anlatmak istersin ama dinleyecek kimseyi bulamazsın. Bilirsin, muhabbettir ihtiyacın ama edecek kimse yoktur. İşte bu kitap bunun için, dertleşmek için yazıldı. Yalnız olmadığını bil diye yazıldı. Muhabbet i...
Sürtük annem ve gereksiz babamdan başka kimsem olmağı için onlara katlanmak zorundaydım. Tanrım rezalet. Bu şehirdeki herşey bok gibi diyordum içimden. Ta ki mavi gözlere karşılaşana kadar.
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
Kimse duymasın bilmesin diye sessiz ağlıyor insan bazen. Gece yarısı kimseyi uyandırmadan yağan o yağmur gibi. Kimse bilmez yağıp geçmiştir. Sabah kalkıp pencerenizi açtığınızda içeri giren o tatlı soğuk esinti ve kokudan anlarsınız yağmurun yağdığını. Bu kitabı okurken alacağınız o esintiyle diyeceksiniz ki; ...
Her sabah pencerenizi açtığınızda sokaklar canlanmadan hemen öncesi bir koku vardır. İşte o koku geceleyin herkesin uyuduğu vakitlerde dünyanın derdini sırtlayan dervişin sevdasının kokusudur. Derviş derdiyle yâre hasret kalemini eline almış ve rüyalarından kalan o gül kokulu kağıtları yakmıştır. Gece de bu sevdayı k...
