Minibüsün camına başımı yasladım. Müziğin sesini açıp şoförün açtığı arabesk şarkıyı bastırmak için özel çaba harcıyordum. Maalesef ki başarılı olduğum pek söylenemezdi. Başımı cama tekrar çevirip dışarıyı izlemeye koyuldum. Nereden bilecektim bu izleyişin başıma dert açacağını? Sırtını ağaca yaslamış saatine bakıyor...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
"Seni sevebileceğine gerçekten inanıyor musun? Üzülme tatlım ama senden hoşlanması bile çok az ihtimal" "Ben inanıyorum bir gün sevicek beni" "Boş hayaller kurup kafanı yorma canım, o seni sevmesi için dünyada tek kız kalman gerekecek; o durumda da gay olması büyük ihtimal yani her türlü mümkün değil" "Mümkün! Hem sen...
""O motor kazasında Cameron'la birlikteydik Bell, ona yavaşlamasını haykırdım, beni duyup fren yaptı." Görüntüler gözümün önüne geliyordu. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Cameron yanımda belirdi, rahatlatıcı sesiyle "Ağlama bebeğim, ben buradayım. Bunu biliyorsun. Seni seviyorum." diye fısıldadı. Elimi tutan sıcacık eli...
