Akıyordu zaman. Hiç durmadan, dinlenmeden, yorulmadan daima akıyordu. Sormuyordu insanları hiç. Yoruyordu ama durmuyordu işte. Yaşlanıyordu insanlar. Her geçen gün daha da hızlanıyordu sanki zaman. Peki hiç pes etmeyecek miydi? Hayır. Gün gelecek o da bırakacaktı her şeyi. Tıpkı yıllarca zamanla yarışmış Ülkü gibi. O...
*Sadece düşerken boşlukta olduğunu fark etmemek ya da dipte olduğunu ya sonsuz karanlık ya da son işte benim hikayem. Adım Mavi olsa da dıştan mavi görünsem de içimdeki siyah beni düşüncelerimle beraber kendi karanlığıma sürüklüyordu ardından yürüdüğüm yolda aşk her zaman kalbimi acıtıyordu ve şimdi ben sonsuz karanl...