Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna o...
-Affettin mi beni? -Demir ben bilmiyorum yani olanlardan sonra- -Hepsini unutturucam sana. -Tamam. -Ne tamam? -Baştan başlayalım. Şaşırarak öylece baktı ve: -Seni seviyorum,dedi.Sandalyesinden kalktı ve beni de ayağa kaldırdı ve : -Adını ailen koyabiir ama soyadını ben koyarım.
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...