Biraz önce öldürdüğüm adamın kanıyla kaplı ellerimi küçük ellerinin arasına alınca ürkek bir kuş gibi titrediğimi anladım. Utandım kendimden onun yanında güçsüz olmaktan utandım. Yaralıydı, başından çenesine doğru bir sel gibi kan akıyordu, ama bana cesaret vermek ister gibi sımsıkı tutuğu sıcacık elleri ile hakkım o...
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
