YARIN'IM
Herkesin ateşten bir gömleği varmış sırtına giydiği... Onunla eridiği, öldüğü, tekrar dirildiği, yaşadığı, kendine erdiği... Ateşten gömlek... Artık çıkartmam gerekiyormuş, unutmam gerekiyormuş, affetmem gerekiyormuş. Öyle diyorlar ağız birliği yapmışçasına. İnsan bu kadar durağan görünürken, bu kadar çok gidebilir mi...