Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Yaşadığımız anların sonuçları, kaderin basamaklarıdır aslında. Bazı şeyler vardır; olacağını asla tahmin etmeyeceğiniz ve olduğunda da hoşlanmayacağınızdan emin olduğunuz şeyler... Hayat, bize inat yaparmış gibi bu şeylerle karşılaşmamızı sağladığında, önceden yaptığımız planların hatta varsayımların nasıl da boşuna o...
Bir Eylül sabahı; ''Çünkü herkesin siyah bir denizi vardır...'' Karanlık bir cukurda yapayalnız kalmış gibi hissettiğim günler oldu. Denizin mavisi bulanıp siyaha döndüğü günler de, gökyüzünde tutunacağım hic bir yıldızın olmadığı zamanlar da oldu. Her gün yeniden en tepeden düştüğüm zamanların arasında çamura battığı...