Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumi...
İki yıl önce aşk adına kalbindeki bütün kapıları kapatan biri yeniden herşeyi unutup tekrardan birini sevebilecek mi? Yoksa onun geri gelmesiyle onu affedecek mi? Ya da onu hayatından çıkarıp yeniden aşık mı olacak en yakınına? Çok yakınına.
Siyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Ellerini kenara bıraktım, bir selamını ver şifa bulayım. Lokman hekim kısk...
**Bazen birşeye sahip olduğumuzu sanırız. Ama yalnızca 'sanırız'** "Herşey yoluna girecek!" "..." "Herşeyi unutturacağım sana. Bütün yaşadığın o kötü zamanları" "..." "İnsanlar neleri unutuyor.. Sende bu yaşadıklarını unutacaksın!" "Unutmayacağımı ikimizde biliyoruz" "Unutmak zorundasın lanet olası! Unutacaksın!!!" ~B...
Göktuğ ve Tuğçe'nin lise yıllarından üniversite yıllarına kadar aralarında geçen o güzel aşkı, arkadaş gruplarıyla yaşadıkları eğlenceli dakikaları, ailevi sorunlarını içermektedir. Onlar zamanla büyüdüler, sevdiler, affettiler, üzüldüler. İlk bölümlerde küçük olsalar da, sonradan geliştiler. Göktuğ, Tuğçe ve arkadaşl...
Belki de herşey unut dediğimiz yerdedir. Unutmak, umuttur geleceğe. Ve bir sabah karanlığa uyandım, artı hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı biliyordum, eskisi gibi sevmeyecek eskisi gibi sevilmeyecektim. Hatta saçlarımı dibine kadar kesip İstanbul'un Boğaz'ına bırakmalıydım. Ben bir kadın ne kadar sevebilir ki soru...
