acımasız, vicdanını çok küçük yaşta kaybetmiş, korkusuz,sadits ve psikopat bir mafya düşünün. birde daha yeni genclik çağlarında 17 yaşında , saflığından bir gram bile kaybetmemiş , tertemiz bir kız düşünün. bu kızla bu oğlanın ya bir gün yolları kesişirse?? bu kızın en yakın arkadaşıyla bu oğlanin en yakın arkadaşıd...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
O normal bir kız çocuğu olarak büyümesede bir kız çocuğuydu. Hani şu , annesin yaptığı yemeklere özenip boş tencerede yemek yapıp ardından yine yemek varmış gibi yemek yiyen ya da babasına özenip oyuncak bebeklerine onun gibi davranan veya abisine özenip deftere yazı yazmak isteyip de yazamayan onun yerine karalayan...
"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.