"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...
Son hatırladığım gözler ihanetin değil ,mavi'nin en güzel olan tonuydu... ''Yaşam tarafından tutulmak,yaşama tutunmak'' gibi... ©Tüm hakları saklıdır. Bu hikayenin tüm telif hakları yazarın şahsına ait olup, izni dışında çoğaltılması ya da Ticari bir amaç uğruna kurgunun kullanılması kesinlikle yasaktır. Böyle bir dur...
-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yu...