Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
Yazılması gereken çok şey vardı öyle değil mi? Söyleyecek,biraraya getirecek milyonlarca kelimen vardı daha..Belkide noktayla virgülü nereye koyacağını bilemeyecektin ufak bir çocuk gibi debelenip duracaktın ama inadına yazacaktın işte yazacaktın çünkü sesin çıkmayacaktı,avazın çıktığı kadar bağırsanda sesini kimse du...
"Bu şiir kendini ve ruhunu satan kurtarılmaya çalışılan fakat bataklıkta olan birine.." "Çırpındıkça battı,battıkça yokoldu" "You disappear" Okursanız çok sevinirim... Belirli bir kitleye ulaştığımda kitap yazmaya başlayacağım.. Şimdiden teşekkürler..
