Ben, Emma. Hislerimin önüne en sağlam tuğlaları yerleştirip duvar ördüm. Kendi karanlığımda boğulmayı tercih ettim. Hissiz değilim. Çok sevdim. Lakin önce annem, daha sonra babam, arkadaşlarım, tüm çevrem... Hayatımdaki herkes giderken kendimi nasıl tutabilirdim? Ben, Emma. Kendime hem anne, hem baba olmaya çalışırke...
Evett papatya okuyucum, evet sen sen sana sesleniyorum! Şimdi bir sayfa çevirmelisin hayatında. Her mısra da farklı biri olmalı, yeniden doğmalısın. Çığlığını duymayan kulaklara, lal olmuş dillere ses olmalısın... Ve Papatyalar gibi olmalısın öyle saf, öyle temiz. Vee ufak bir dipnot... Papatyaların koparıldıktan...