Bir evliliği ayakta tutan yegâne güç; adamın sevdası, kadının bu sevdaya sarılışıdır. Mutluluğun formülü birbirine sevmekte saklıdır. Bu formülü bozacak günler Eroğlu konağının kapısını çalıp içeri buyur edilir. Bebek hasretinin tutulduğu konakta KUMA rüzgârı eserken kaosa doğru sürükleyen fırtınaya iki kadın, bir ada...
Bir kız... Annesinin işlediği günahın bedelini öderken bir daha asla geçmişteki o kız olamayacağını iyi biliyordu. Bile bile, bir kurban gibi boyun eğdi bu evliliğe. Ölüme gitti... Ve suya yazılan hayalleri hep bir hayal olarak kaldı... Bir adam... Yılların acısını kirli, taş kalbinde biriktirmiş, buz mavisi gözlerine...