Bilinmeyen bir şehre ait yıkık dökük evlerden birinde, eskimiş bir karyolanın altında, siyah kaplı bir defter yaşar...Üzerine yazılan bütün dilekleri gerçekleştirdiği halde, her defasında uğursuz bir nesne gibi fırlatılıp yalnızlığa mahkum edilen bir defterdir bu. Bir gün öylesine biri çıkar gelir uzaklardaki bir şehi...
"Kendi eIinIe kazdığın kuyuya, aşk, ufacık bir taş atmaktır. GürüItüsü büyüyünce sessizIiğin, marifet, yosunIar gibi susmaktır."
Verdiğim değeri haketmeyen insanIarı siImeyi, arkama dönüp bakmamayı, hiç kimse için kendime saygımı yitirecek bir şey yapmamayı. GözyaşIarımın değerini biImeyi ve onIarı üç kuruşIuk insanIar için harcamamayı, ben izin vermeden kimsenin beni üzemeyeceğini, kendimin her şeyden önemIi oIduğunu. Zor oIdu, geç oIdu, ama ö...
