Gözlerini gözlerime dikip, sanki karşısında büyük bir ışık topu varmış gibi irislerini büyüterek bakarken, dudaklarımı ıslatıp birşeyler söylemek için uğraştım. O ise o kadar boştu ki, gözleri boş, dudakları boş, içi boştu. ''Bir şey söyle Baran.'' dedim, nefesimi daha fazla tutamadan. Gözlerini kapattı ve ardından tu...
Rüyalarımda yanlız başıma bir ormandayım ve kendimi hic bukadar çaresiz hissetmemiştim... koşuyorum koşuyorum ve bu koşmalarımın sonu olmuyor çünkü çok karanlık ve hiç bir ışık yokken ben yine buna rağmen koşuyorum ağaclara çarpıyorum ama yinede koşuyorum... bazen yere düşüyorum ama yinede ayağa kalkip koşuyorum neden...