Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Bu hikaye benim hikayeme çok yakın. Bazı yerleri aynı. Umarım başlangıcı beğenirsiniz. Beğenirseniz devami gelicek.
Başından beri hiç olmaması gereken bir aşk. Platonik değil işte, olmaması gereken. Ama bazen olur ve bunu engellemek için bir şey yapmak yerine dahada batırırsın. Pekala batırdığım bir aşktı bu, kimsenin bilmemesi gereken ve benimse düşünmekten kendimi hırpaladığım bir aşktı. Bir yılbaşı partisinde bazı şeyler değişti...
Gözlerini gözlerime dikip, sanki karşısında büyük bir ışık topu varmış gibi irislerini büyüterek bakarken, dudaklarımı ıslatıp birşeyler söylemek için uğraştım. O ise o kadar boştu ki, gözleri boş, dudakları boş, içi boştu. ''Bir şey söyle Baran.'' dedim, nefesimi daha fazla tutamadan. Gözlerini kapattı ve ardından tu...