Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o...
Yavaştan yavaştan söküyordu şafak.. Benim de hızlı olduğum söylenemezdi. Binmiştim bisiklete yol alıyordum. Önümdeki sekiz aydan habersiz. Her şey üniversiteye başlamamla gelişecek.. Tarih ve aşk maceram,bazen de delirdiğim kanısına varırken, hayat hikayemin bir kesitine davetlisiniz...
