Okula yaklaşmıştım ki biri çantamı çekiştirmeye başladı. Çığlık atıp o kişiyi yumruklamaya başladım. Aslında çantamı alsa bir şey olmaz yenilerini aldırırım ama amaç ekşın olsun. Napim ya çok sıkıcı bir hayatım var. "Bana bak anandan emdiğin sütü kulaklarından getiririm. Bırak ya çantamı." -Evet ben kulaktan getiriyo...
Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadı...
"Bir tohum nasıl kabuğunun içinde korunabiliyorsa, bir kadında ancak örtüsünün içinde korunabilir"
Zombiler İstanbul'da... Birbirinden ilginç karakterleri ve yüksek temposu ile bir zombi romanından çok daha fazlası. Bir solukta okuyacaksınız.
