Gene ruhumun karanlık yanıyla uyandım umudumu kaybetmiş kalbimden darbeler almış yastığım sırıl sıksam ve gözlerim kapkara kalkıp aynaya baktigimda rumellerim akmış bi çare umudu,hayalleri yıkılmış bir kızdım dünden beri kaybetmenin ne olduğunu bilen bir kız çatı katındaki odamdan aşağı inerken annem ve babamin hakk...
"Burak Bey!? Yanınızdaki oğlunuz mu?" Kalabalık onlarca soru sormasına rağmen ben sadece buna dikkat etmiştim. Babamın yaptığı gibi yüzüme bir gülümseme yerleştirdim. Babam benim omzumdan tutarken "sizi oğlumla tanıştırayım"dedi. Ne kadar garip adamdı şu Burak Altındağ. O kadar insana karşı bir robotu oğlum diye tanı...
Arkadaşlar arkadaşımda böyle bir kitap yazmış benimde çok hoşuma gittiği için yapmak istedim boyamasız çizimler vardır.
kelimelerin her biri tutsak oldukları zihnimden çıkarak kendini bulmuştu beyaz kağıdın satırlarında. bi sürgünün göz yaşları gibi firar etti sözler kalemimden. mürekkebim bitene kadar değil, acım dinene kadar. ruhumu dillendiren satırları bu kitapta bulacaksınız.. şimdiden bu keyifli yolculuk için başarılar :D
Üşengeçlikte master yapmış Ayşenur. Herkese asılan Emre. Ama ya gözlerini tek bi kadına kitlerse Emre? Ayşenur yorgun kalbini ve vücudunu tekrar hayata döndürürse?
