Kitap olan NAR: Bir Yeraltı Efsanesi serisinin ikinci kitabıdır. Gece Altınay, geride bıraktığı bir yılın sonrasında artık eski kimliğini tamamen unuttuğunu fark eder. Babasını kaybedişi, başa çıkılamaz durumlardan ağır yara alıp tutsak edilmesinin ardından; özgürlüğün çok da büyütülecek bir şey olmadığını düşünmekte...
Kendisine hayran ve bi okadar da bencil olan bir adam hayatını tepetaklak eden bir kızı sevebilir mi? Selin ve Ali geçmişten gelen öfkeleriyle birbirlerine ilk gun ki gibi aşık kalabilir mi? Peki ya aşk gerçekten her şeyi affeder mi? Bu hikayenin masumu yok... Masum değiliz hiç birimiz... " Benim suçum değildi Ali...
"Ne demek lan bu?" dedi Emre kızgınlıkla. "O kız, bir defa bile ağlamadı. Bir defa bile incinmedi. Duygusuzun teki o. Bir de aşık mı edeceksin kendine?" "Daha fazlası." Dedi Ali. "Medusa'nın gözyaşlarını çalacağım. Ve yaptığı tüm büyüler bozulacak."
Hayat bazen en mutlu olduğunuz zamanda, en sevdiğiniz kişi tarafından canınızı öyle bir acıtır ki... kendinizi kimsesiz hisseder, her dakika isyan eder, avaz avaz sessiz çığlıklar atarsınız birileri sizi duysun, yardım etsinde kurtulayım diye..
❝Babasız büyüyen her çocuk dokunduğu tene aşık olur.❞ O cümleyi hazmetmek diğer bütün şeylerden daha güç geldi Ali'ye. Ve son gözyaşıyla beraber kitabın kapağını kapattı. Kitabın kapağında iki büyük yıldız, onların tepesinde siyah mürekkeple belirginleştirilmiş üç de kuş simgesi vardı. Ve bir de yazı. Aynı sihirle süs...
❝İlk öpücük dudaklarımdan nefesi çalmıştı, sonuncusu neden bizi ayırdı?❞ hantol fanfiction // @scpattz
Okyanus gözlü çocuk ve onun yaralarını sarmaya hazır güzeller güzeli bir kız. Herkes yaralarını iyileştirmek ister, birçoğu bunu başaramaz. Ama onlar birbirine sahipler. Kalbi kırık küçük bir erkek çocuğu ile acı çeken küçük kızın hikayesi.
Selin Yılmaz üniversiteden mezun olduğunda, hayatında çok büyük bir değişiklik yaratacak haberi babasından öğrenir. Yıllarca el bebek gül bebek büyümüş, ne istese elde etmiş olan bu genç kız; evinden uzakta bir kasabaya yerleşmek zorunda kalır. Alışık olmadığı hayata ayak uydurma çabaları sürdürürken, yolu Cemil ile...
"Ben o günden beri deniz için yaşadım. Çünkü yaşamım kaynağını artık denizden almıştı. Onsuz bir bütün olamazdım. Korktuğumda ona koştum ben, canım yandığımda, can yaktığımda... Yalnızlığıma ortak olan, kalabalık ıssızlıklar içinden beni koparıp alan oydu. Beni tek yapan, çok yapan, beni hem hiç hem de bir şey yapan...
Korkusuz olmanın yolu, kendini ateşe atmaktan geçer. Tehlikeye giden yolda cesurca ilerlemek, yanlış olduğunu bile bile o yolda devam etmektir korkusuzluk. Karanlıktır. Peki geceler, korkusuz bir kızı da içine hapsederse, ve kız kendini karanlıkta kaybederse? İşte o zaman o kızın aydınlığa açılan tek yolu, masmavi gö...
