Normal bir gün gibi başladık güne. Normal bir Pazartesi günü gibi. Okula giderken olanlar karşısında olabildiğimiz kadar güçlü kaldık ama Tanrıça olduğumuz gerçeğine bir türlü inanamıyorduk. O kaza olmasaydı yine buraya gelecek miydik? Neden bizi seçtiler ki? Bunun getirdiği sorumluluklar ne? Sorular beynimizin içind...
''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geç...
Tam giderken 'gerizekâlı' diye mırıldandım ama sanırım duymuştu. - ne dedin sen? - gerizekâlı dedim bi sorun mu var? - evet var söylediğin laflara dikkat et küçük yoksa kötü olur. - ayy çok korktum. -eğer dediklerine dikkat etmezsen zaten korkmalisin ama merak etme kizlara vurmam ama başka bi şey yapabilirim,dedi ve...
isminden çok seninle ilgileniyorum aslına bakarsan. 》lunanoona vay anasını. 》leechanpledis [lehndah]
[Slow Update] [Seventeen Jeonghan] JUNGHAN BANA IYISIN DEDİ 》hyelinah TANRIM 》hyelinah Tanrın değilim, adım Jeonghan. 》jeonghanpledis [lehndah]
Baştan başlanabilir. Yeniden aşık olunabilir. From:ParkLeeKita-TheMaknea To:Trouble Team-Unnies -Tüm Hakları Saklıdır-
