Minęły trzy lata. NamJoon wyszedł ze szpitala. Rozpoczął nowe, spokojne życie, którego znaczącą częścią stał się niepozorny lekarz, Kim SeokJin. Jednak czy na długo? ||| Opowiadanie jest drugą częścią "Psychiatryka". Znajomość tamtego opowiadania może być dosyć potrzebna, chociaż nie uważam, że niezbędna. OSTRZEŻENI...
Młody Kim SeokJin zaczyna pracę z bardzo interesującym pacjentem... (BTS NIE ISTNIEJE) (MOŻLIWE PRZEKLEŃSTWA)
Znów ten przeszywający ból. Czuła jakby jej kości zostały łamane w pół, lecz tak naprawdę nadal były całe. Oddychała szybko, próbując w tej oto monotonnej czynności odnaleźć jakąś ulgę. Chciała, aby ten ból i cierpienie w końcu się skończyły. Podnosiła się, by potem znów upaść na zimną powierzchnię. Kolejne jęki opusz...
Słowo za słowem, cios za ciosem - te na ciele zostawiały tylko siniaki i zadrapania widoczne tylko dla oczu, lecz prawdziwy ból nosił w sobie. - Jesteś najpiękniejszą osobą jaką widziałem... - Naprawdę mi pomożesz? - Tak, tylko pozwól mi stąd wyjść... - szepnął dotykając szkła po drugiej stronie. Attention...
mam wrażenie, że jesteśmy po prostu spizgani i napaleni. czy to tylko ja tak mam, ziomo? tylko Bromance może być wieczny. (nowa wersja)