Elimdeki biletler şu ana kadar aklıma gelmemiş olan düşünceyi ortaya çıkaran bir ışık olmuştu. Geç farkına varmış olsam da bugün 17 yaşımdaydım. Reşitliğin omuzlarıma yüklemeye başlayacağı sorumluluklardan sadece bir yıl uzaktaydım. Günlerim son 6 yıldır neredeyse bomboş geçiyordu. Sonsuza kadar genç kalmayacaktım am...
Biz dört kişiydik.... Dört nefes, dört soluk, dört hayat... Onlarsa bizden bunları acımasızca alan dört adam Dört acı, dört umut, dört hayal, dört aşk.... Onların nefese ihtiyacı vardı, bizimse yanlızlığımızdan kurtulmaya. Biz onlara nefes, onlar bize yoldaş olacabilecek miydi? NOT:Seri birbiri ile bağlantılı deği...
Okula geç kalmamak için hızlı hızlı giderken çok beğenerek aldığım ayakkabıcıklarımın bağcıklarınin gazabına uğradım ve yere kapaklanıcakken kolumdan tutulmasıyla yerle öpüşmekten kurtuldum. Kafamı kaldırdığımda teşekkür edicektim ama ultra yakışıklı yunan tanrısı tipli kasları ben burdayım diye bağıran çocuk "Tanışma...
Annemin büyük kelebeği değil, babamın küçük böceğiydim ben! Yokluğun dibiydi gözleri. Koskoca mavi bir boşluk. Kalbimi en derinden etkileyebilecek, gökyüzünü bile imrendirecek masmavi gözleri vardı adamın. Yokluğu seni nefessiz bırakan, varlığı ise nefesini kesen bir adamdı. Kokusu huzur dolu, teni ise alevdi. Dokundu...
Vanessa, normal bir genç kızdır. Ailesi, arkadaşları, okulu kısacası her şey. En azından görünen oydu. Ta ki sevdiği adam onu gerçek kimliğine kavuşturana kadar... Hayatı alt üst olan Vanessa, herşeyi yoluna koymuşken tekrar onunla karşılaşır ve bu sefer herşey eskisinden de kötü bir hal alır.
Diş telli, şişman, kısa saçlı, gözlüklü bir kızın hayatı boyunca dalga konusu olması.. Alay edenler, dışlayanlar hatta yumurta domates fırlatıp okulumuzda senin gibi çirkinleri istemiyoruz yazılı pankartlarla aşağılama... Güneş, kendisiyle dalga geçilmesine göz yumup hayatına devam mı edecek yoksa değişecek mi ?